Een dag niet getekend is een dag niet geleefd
Het van van Tekentaalspecialist is toch zo boeiend….
Deze week mocht ik met een moeder in gesprek over de tekeningen van haar onlangs overleden zoontje. Een mooi, maar ook moeilijk en kwetsbaar gesprek. Moeilijk voor haar, omdat ze op deze manier weer zo geconfronteerd werd met het feit dat haar zoontje niet meer hier is. Moeilijk voor mij, omdat ik haar zoontje nooit gekend heb en ik het dus echt met zijn tekeningen mest doen en met de verhalen van de moeder. Moeilijk ook, omdat je zo snel iets verkeerds kunt zeggen.
Tegelijkertijd was het ook een mooi gesprek. Het gaf de moeder troost om op deze manier met haar zoontje bezig te zijn. Ze heeft iets tastbaars van hem in handen. En ik vond het mooi om haar hierin te mogen ondersteunen.
Ze vond herkenning in zijn tekeningen en dat maakte dat er tijdens dit gesprek regelmatig een lach op haar gezicht kwam. Voor dit moment was het voldoende om over zijn tekeningen te praten met elkaar. Later komt er misschien een moment dat ze iets met zijn tekeningen wil doen. Dit zou haar kunnen helpen in haar rouwproces. Maar alles op zijn tijd. Voor vandaag was dit genoeg.
Het was ondanks het aanwezige verdriet een mooi en open gesprek. Zeker ook omdat de moeder kon getuigen van Gods liefde en trouw in dit moeilijke proces.//
Zo bijzonder dat de moeder de tekeningen van haar zoontje aan mij toevertrouwde. Ik mocht hierdoor een heel klein schakeltje zijn in haar proces. En dat maakt me zo dankbaar! Dan denk ik: Ik heb de opleiding voor Tekentaalspecialist echt niet voor niets gedaan, al was het alleen maar voor het gesprek van vandaag…
Heb jij ook te maken met rouw of een ander verdriet of pijn in je leven? Ik help je graag om hier een stapje verder mee te komen. Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Ik help je graag.
